φονοσταγής

-ές, Μ

αυτός που στάζει αίμα προερχόμενο από φόνο («φονοσταγεῑς παλάμαι», Κ. Μανασσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < φόνος + -σταγής (< στάζω), πρβλ. αἱμο-σταγής].